به نقل از «جماران»

یک روزنامه خبر داد: ازدواج 27 هزار دختربچه زیر 15 سال در سال 1401؛ حدود 27 هزار دختربچه زیر 15 سال ازدواج کردند/ در سال 1401 بیش از 1390 زن زیر 15 سال مادر شدند

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۲۷۶۸۹

به گزارش جماران؛ روزنامه اعتماد نوشت: گزارش تازه مرکز آمار ایران با عنوان «گزارش وضعیت فرهنگی و اجتماعی ایران بهار ۱۴۰۲» می‌گوید: در سال ۱۴۰۱ حدود ۲۷ هزار زن زیر ۱۵ سال ازدواج کردند؛ دقیق‌تر آن ۲۶ هزار و ۹۷۴ دختربچه است. درباره تولد کودک از مادران زیر ۱۵ سال هم این گزارش آمار تازه‌ای دارد و می‌گوید در این سال بیش از ۱۳۹۰ دختربچه زیر ۱۵ سال مادر شدند و این در حالی است که همین عدد در سال قبل از آن ۱۳۴۹ نفر بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این دو گزاره بخشی از اعداد و ارقام این گزارش تازه است که به نسبت گزارش‌های پیشین اطلاعات کمتری دارد؛ به عنوان مثال پیش‌تر سالنامه آماری ثبت احوال ایران اطلاعات و جزییات بیشتری از ازدواج، تولد و همچنین طلاق کودکان به ما می‌داد و در گزارش خود تفکیکی از زیر ۱۰ سال، زیر ۱۴ سال، زیر ۱۸ سال و آمار و اطلاعات مرتبط به چنین تفکیک سن، استان، شهر یا روستا و مواردی از این دست می‌داد، اما در گزارش تازه خبری از این جزییات نیست و در پایگاه تحول‌یافته سازمان ثبت‌احوال ایران هم دیگر خبری از سالنامه آماری نیست. البته در ماه‌های گذشته خبری رسمی اعلام و تایید شد و آن هم دستبرد امنیتی به این پایگاه اطلاع‌رسانی و سرقت بخش‌های مهمی از این اطلاعات بود و شاید این تغییرات هم به همین موضوع برگردد هر چند که تاکنون این سازمان اطلاعات و اظهارنظری در این باره نداشته است. فارغ از این جزییات اما بیایید به بررسی داده‌های این گزارش بپردازیم و ببینیم درباره موارد مهم ازدواج، طلاق و تولد چه می‌گوید و شرایط جامعه ایران در این زمینه چگونه است؟ پیش از ورود به این بحث اما خوب است اشاره شود که پیش‌تر و در سه‌شنبه هفته پیش، روزنامه «اعتماد» در گزارشی به بررسی وضعیت کودکان بازمانده از تحصیل براساس همین پژوهش تازه مرکز آمار ایران پرداخته بود که حاوی اطلاعات تازه‌ای در این باره بود و به‌طور خلاصه درباره شرایط محرومیت از تحصیل بخش وسیعی از کودکان ایران هشدار می‌داد.

جمعیت ایران به ۸۴میلیون و ۷۰۰ هزار نفر رسید

پیش از پرداختن به جزییات این گزارش اما گزیده اطلاعات را به نقل از همین گزارش مرکز آمار ایران بررسی کنیم؛ گزارش می‌گوید بر اساس نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ و پیش‌بینی‌های جمعیتی متکی بر آن جمعیت کشور از ۸۱۰۵۳ هزار نفر در سال ۱۳۹۶ به ۸۴۷۰۰ هزار نفر در سال ۱۴۰۱ افزایش یافته است؛ به عبارت ساده‌تر این گزارش می‌گوید جمعیت ایران در سال ۱۴۰۱ به ۸۴ میلیون و ۷۰۰هزار نفر رسیده است. علاوه بر این اطلاعات این گزارش می‌گوید طی دوره مورد بررسی نسبت جنسی در بدو تولد از ۱۰۶/۱ در سال ۱۳۹۶ به ۱۰۷/۰ در سال ۱۴۰۱ افزایش یافته است. نسبت جنسی در بدو تولد در بهار ۱۴۰۲ رقم ۱۰۸/۰ بوده که نسبت به فصل قبل و فصل مشابه سال قبل به ترتیب ۱۰/۹ و ۱/۷ واحد افزایش داشته است. اما نسبت جنسی دقیقا چه تعریفی دارد؟ در بخش‌های نخست این گزارش در این باره آمده است: «نسبت جنسی عبارت است از حاصل تقسیم تعداد تولدهای زنده ثبت شده نوزادان پسر در یک‌سال بر تعداد تولدهای زنده ثبت شده نوزادان دختر در همان سال که در عدد ١٠٠ ضرب می‌شود.»

کاهش تولد در ایران با وجود برنامه‌ریزی و صرف بودجه‌های فراوان

موضوع دیگر اما زاد و ولد است که حالا به یکی از دغدغه‌های مسوولان و برنامه‌های جدی کشور تبدیل شده و هزینه‌های تشویقی فراوانی هم برای ترغیب جامعه به افزایش زاد و ولد لحاظ شده است. گزارش در این باره می‌گوید: «تعداد ولادت‌های ثبت شده از ۱۴۸۷۹۲۳ نفر در سال ۱۳۹۶ به ۱۰۷۵۲۳۱ نفر در سال ۱۴۰۱ رسیده است که نشان‌دهنده روندی نزولی است. الگوی کاهشی فرزندآوری در هر دو مناطق شهری و روستایی تکرار شده است. در فصل بهار ۱۴۰۲ تعداد ولادت‌های ثبت شده به ۲۵۲۶۵۱ نفر رسیده که در مقایسه با فصل قبل و فصل مشابه سال قبل به ترتیب تعداد ۱۱۷۱۲ و ۴۹۹۸ نفر کاهش یافته است.» گزارش همچنین درباره تعداد فوت‌های ثبت شده بر اساس داده‌های ثبت احوال کشور از ۳۷۶۷۳۱ نفر در سال ۱۳۹۶ به ۴۱۸۷۷۰ نفر در سال ۱۴۰۱ افزایش یافته است. در دوره مذکور این رقم در مردان از ۲۱۰۶۹۱ به ۲۳۷۱۱۹ نفر و در زنان از ۱۶۵۹۸۷ نفر به ۱۸۱۶۵۱ نفر رسیده است. در بهار ۱۴۰۲ تعداد فوت‌شدگان ثبت شده برابر ۱۰۶۵۴۹ نفر بوده است که از این تعداد ۶۰۲۷۴ نفر آنها را مردان و ۴۶۲۷۵ نفر را زنان تشکیل می‌دهند. تعداد فوت‌شدگان ثبت شده نسبت به فصل قبل و فصل مشابه سال قبل به ترتیب ۱۶۰۵ و ۵۱۷۰ نفر افزایش داشته که در مردان و زنان به ترتیب نسبت به فصل قبل ۱۵۸۶ و ۲۷۰۲ نفر و نسبت به فصل مشابه سال قبل ۱۹ و ۲۴۶۸ نفر افزایش داشته است. میانگین سنی فوت‌شدگان از ۶۳/۸ در سال ۱۳۹۶ به 65.0 در سال ۱۴۰۱ رسیده است. میانگین سن مردان و زنان فوت شده در سال ۱۳۹۶ به ترتیب ۶۲/۵ و ۶۵/۴ بوده که این اعداد به ترتیب به ۶۳/۰ و 67.5 در سال ۱۴۰۱ رسیده است. در بهار ۱۴۰۲ میانگین سنی فوت‌شدگان برابر 64.9 سال بوده است. تعداد رویداد ازدواج و طلاق در بهار ۱۴۰۲ به ترتیب برابر ۱۳۰۳۰۵ و ۳۸۰۱۳ مورد بوده است. بر اساس این اطلاع رویداد ازدواج نسبت به فصل قبل ۰/۳۶ درصد افزایش و نسبت به فصل مشابه سال قبل 9.3 درصد کاهش و رویداد طلاق نسبت به فصل قبل و فصل مشابه سال قبل به ترتیب 27.6 و 17.5 درصد کاهش داشته است. به‌طور کلی، میانگین سن در اولین ازدواج در مناطق شهری همواره بالاتر از مناطق روستایی بوده است. در بهار ۱۴۰۲، میانگین سن در اولین ازدواج در مردان ۲۸/۱ و زنان ۲۳/۹ سال بوده است. همچنین میانگین سن در زمان ازدواج برای بهار ۱۴۰۲ در مردان 30.7 سال و در زنان 26.5 سال بوده است. خلاصه این بخش از گزارش را می‌توان به این صورت جمع‌بندی کرد که با وجود تلاش‌های فراوان برای افزایش ازدواج و همچنین افزایش فرزندآوری، همچنان آمارها در این زمینه با اهداف فاصله فراوانی دارد و در موارد متعددی، روند حرکت دقیقا برعکس آن‌ چیزی است که مسوولان برای آن برنامه‌ریزی و صرف هزینه‌های فراوان داشتند .

آمار تازه کودک‌همسری، کودک‌مادری و کودکان مطلقه

بخش‌های حساس‌تر و چالش‌برانگیز این گزارش، اما آمار ازدواج کودکان، تولد فرزند از مادران کودک و همچنین کودکان مطلقه یا بیوه است؛ این موضوع از این جهت چالش‌برانگیز است که در ایران قوانین و قواعد متعددی درباره آن وجود دارد و در برخی موارد این موضوعات حالت سیاسی پیدا کرده یا به عامل اختلاف بین گروه‌های سیاسی و اجتماعی تبدیل شده است. یک بحث تعریف «کودک» در ایران است که اگرچه کنوانسیون جهانی حقوق کودک هر فرد زیر ۱۸ سال را کودک می‌نامد و ایران هم با یک تبصره به این کنوانسیون پیوسته، اما مسوولان این تعریف از کودک را نمی‌پذیرند. در کنار آن اما قانون تازه ثبت‌ شده در ایران یعنی قانون حمایت از اطفال و نوجوانان به شکلی این تعریف را پذیرفته و مشمولان چنین قانونی را به افراد زیر ۱۸ کشانده است؛ به عبارت ساده‌تر اگرچه ایران تاکنون این تعریف که هر فرد زیر ۱۸سال کودک تعریف می‌شود را نپذیرفته، اما در قانون سه سال پیش که مرتبط به حقوق کودک است به کمک گرفتن از دو عبارت «اطفال» و «نوجوانان» به نوعی دامنه قانون را به افراد زیر ۱۸ سال کشانده است. موضوع دیگر اما قانون افزایش سن ازدواج در ایران است که در دو دهه گذشته بیش از پیش محل بحث و بررسی قرار گرفته، اما نتیجه آن به این صورت است که در حال حاضر دختران بالای ۱۳ سال و پسران بالای ۱۵ سال براساس قانون به راحتی می‌توانند ازدواج کنند، اما برای زیر این سن شرایط کمکی متفاوت است؛ جمع‌بندی سن ازدواج در شرایط کنونی ایران را می‌توان به این صورت خلاصه کرد که سن قانونی ازدواج ۱۳ سال برای دختران و ۱۵ سال برای پسران است منتها ازدواج دختر کمتر از ۱۳ سال و پسر کمتر از ۱۵ سال «منوط به اذن ولی به شرط مصلحت با تشخیص دادگاه صالح» است. علاوه ‌بر این ازدواج قبل از بلوغ (۹ سال قمری در دختران و ۱۵ سال قمری در پسران) توسط ولی کودک (پدر و جد پدری) انجام می‌شود. موضوع دیگر اما تشخیص دادگاه است که بررسی نگاه مسوولان و همچنان روند طی شده نشان می‌دهد که در این زمینه هم تصمیم و رای دادگاه از عرف منطقه تاثیر می‌گیرد. قابل ذکر است که لزوم اخذ مجوز دادگاه برای ازدواج کودکان زیر سنی خاص هم از سال ۱۳۸۱ وارد قوانین ایران شد و تا پیش از آن تشخیص مصلحت فقط به عهده ولی کودک بود. با این توضیحات اما سراغ آمار تازه ازدواج و طلاق کودکان برویم و تولد کودک از مادر زیر سنین مختلف را بررسی کنیم. به‌طور کلی در زمستان ۱۴۰۱ به ترتیب تعداد2 پسر و ۶۲۲۷ مورد ازدواج دختر کمتر از ۱۵ سال سن ثبت شده است.

آمار تولد کودک از مادر زیر ۱۵ سال به تفکیک فصل

گزارش تازه مرکز آمار ایران اگرچه مادران زیر ۱۰ سال و زیر ۱۳ را ندارد و در این باره اطلاعاتی به مخاطب نمی‌دهد، اما درباره آمار مادران زیر ۱۵ سال آماری به تفکیک فصل دارد. بر اساس این گزارش در زمستان ۱۴۰۱، ۳۰۶ دختربچه زیر ۱۵ سال تولد فرزند داشتند. این آمار برای فصل پاییز، ۳۵۵ مورد، برای تابستان ۱۴۰۱ هم ۳۵۵ مورد و برای بهار این سال هم ۳۷۶ مورد بوده است. بررسی سالانه این آمار هم به ما می‌گوید که در سال ۱۴۰۱، ۱۳۹۲ دختربچه زیر ۱۵ سال تجربه مادری و تولد فرزند داشتند و سال پیش از آن یعنی ۱۴۰۰، این عدد ۱۳۴۹ مورد بوده است. نکته کمی متفاوت‌تر اما سن پدران است؛ در سال ۱۴۰۱، ۶ کودک زیر ۱۵ سال پدر شدند و سال پیش از آن هم این عدد سه نفر بوده است. بخش مهم دیگر اما ازدواج کودکان است؛ در سال ۱۴۰۱ و براساس همین گزارش تازه مرکز آمار ایران، ۲۶ هزار و ۹۷۴ دختربچه زیر ۱۵ سال ازدواج کردند. این عدد در سال پیش از آن هم ۳۲ هزار و ۶۹۶ نفر بوده است. درباره پسران هم این آمار می‌گوید که در سال ۱۴۰۱، ۱۵ پسربچه زیر ۱۵ سال ازدواج کردند که در سال پیش از آن هم این عدد ۲۹ نفر بوده است. بخش پایانی اما طلاق است؛ در سال ۱۴۰۱، ۷۷۹ دختربچه زیر ۱۵ سال از همسران خود طلاق گرفتند که همین عدد در سال پیش از آن یعنی ۱۴۰۰، ۸۵۳ دختربچه بوده است. درباره طلاق زنان بین ۱۵ تا ۱۹ ساله اما در سال ۱۴۰۱، به‌طور دقیق ۱۵ هزار ۷۱ زن طلاق گرفتند و این عدد در سال پیش از آن هم ۱۵ هزار و ۱۱۲ نفر بوده است. 

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی مركز آمار ايران کودک همسری کودک همسری در ایران كودكان مطلقه انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی فصل قبل و فصل مشابه سال قبل به ترتیب تازه مرکز آمار ایران سال ازدواج کردند سال پیش از آن سال پیش از آن هم نسبت به فصل قبل سال ۱۳۹۶ زیر ۱۵ سال بهار ۱۴۰۲ نفر بوده سال ۱۴۰۱ گزارش تازه میانگین سن نفر در سال عدد در سال فوت شدگان نسبت جنسی هزار نفر دیگر اما بر اساس ثبت شده زیر ۱۸

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۲۷۶۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از 1388 تا 1401

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. 20 خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های 1380 تا 1391 نشان می‌دهد که 27168 نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره 38691 نفر بود که حدود 11523 نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(1402) هنوز منتشر نشده است، اما در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از 6 هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال 1402 افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال 1400 از سوی نیروی انتظامی 5085 نفر بیان شد که در سال 1401 حداقل 18 درصد رشد داشته است. اگر سال 95 را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود 59 درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این 7 سال، 59 درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال 1401 در مقایسه با سال 95 حدود 9.5 درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود 6.2 برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای 100 هزار نفر محاسبه می‌شود در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به 7.4 نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال 1388 حدود 4.1 نفر بود؛ یعنی طی 14 سال اخیر بر نرخ خودکشی 3.3 نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال 88 فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه 60 حدود 1.3 بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین 20 تا 30 برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال 1401 بین 120 تا 180 هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب 150 هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی 176.5 خواهد بود؛ یعنی در سال 1401 از هر 100 هزار نفر 176.5 نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه 60 نرخ اقدام به خودکشی حدود 135 برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس 123 ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال 1388 تا 1401(به ازای 100 هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656